13 χρόνια από το θρυλικό πια «Πιστόλι στο Πιάτο», ο δημιουργός του αγαπημένου «Θα χαθώ», μας ταξιδεύει στην δική του προσωπική ουτοπία, συντεθειμένη από τους ήχους του ονείρου, της πόλης, της βίας και του ελεύθερου στοχασμού. Ο Πέτρος Θεοτοκάτος, κάνει το δυναμικό του come back με το νέο του δίσκο «Ιστορίες με βλέμματα» σε ένα πρόγραμμα που θα δημιουργήσει ηλεκτρισμό και νοσταλγία συνδυασμένα με την πολύ προσωπική και ενδιαφέρουσα ερμηνεία του. Ο Πέτρος Θεοτοκάτος είναι από τους καλλιτέχνες που δεν κατηγοριοποιείται εύκολα. Η μουσική του μάχεται να συναγωνιστεί τους παραστατικούς καμιά φορά, σπαραχτικούς του στίχους και η ιδιαίτερη συναισθηματική του φωνή δένει το αγγελικό με το δαιμονικό, το ευλογημένο με το καταραμένο, το ποπ με το ροκ στην ζωή και την μουσική.
Τηλ. Κρατήσεων: 26340 38700, κιν. 6948882600
Ώρα έναρξης: 22:00
Είσοδος Ελεύθερη
ΠΕΤΡΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ
Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ασχολήθηκε πολύ νωρίς με τη μουσική, καθώς 5 ετών μόλις παρακολούθησε μαθήματα πιάνου. Σπούδασε κιθάρα, ηλεκτρικό μπάσο, θεωρητικά της μουσικής, ηλεκτρονικούς υπολογιστές και σύνθεση με τους Α. Αμαραντίδη (συνθέτης, συγγραφέας μουσικών εγχειριδίων), Χ. Ζερμπίνο (συνθέτης, σολίστ του ακορντεόν διεθνούς φήμης, Αντιπρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών) και Θεόδωρο Αντωνίου (Μαέστρος, Δρ του Πανεπιστημίου της Βοστώνης και Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών).
Η μουσική του χρησιμοποιεί στοιχεία από τη ροκ, την ποπ, την ηλεκτρονική, τη minimal μουσική.
Οι επιρροές του ξεκινούν από το ροκ των ‘70ς, το πανκ, την Αγγλική σκηνή των ‘80ς, την Αμερικάνικη των ‘90ς και ακόμη τη minimal, την ambient.
Το 1993 αποφασίζει να γράψει τραγούδια σχηματίζοντας μια παρέα από μουσικούς που ονομάστηκε «Φτου».
Το 1997, μόνος του πια, ηχογραφεί το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο «Το πιστόλι στο πιάτο». Επηρεασμένος από τη διάλυση της τότε Γιουγκοσλαβίας, τα τραγούδια έχουν θέματα για τη Βοσνία, τους βομβαρδισμούς αμάχων, τον έρωτα και το θάνατο.
Το 1998 συμμετέχει στο «Rockwave Festival» στην Αθήνα δίπλα στους Nick Cave και Natasha Atlas.
Το 1999 εκδίδει το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο «Η ελευθερία δε νικιέται». Περισσότερο ενδοσκοπικό υλικό, ασχολείται με τα αδιέξοδα του σύγχρονου ατόμου στην οικογένεια, στις σχέσεις, στην εργασία, στη σκέψη, την ταχύτητα και παράνοια του δυτικού πολιτισμού. Σ’ αυτό το άλμπουμ μελοποίησε απόσπασμα από το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ «Συριγμοί».
Το 2001 εκδίδει το άλμπουμ «Τα όνειρα του μικρού ψαριού». Εδώ είναι ο ήχος που τον ενδιαφέρει περισσότερο, αφού αναμιγνύει όλα τα στυλ σε 10 τραγούδια, ( 2 από αυτά σε ποίηση Γ. Σεφέρη), και τρεις οργανικές συνθέσεις, ήχους από την ηλεκτρονική μουσική, τη φολκ, την κλασσική μουσική. Το υλικό ηχογραφήθηκε στο σπίτι, με τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Το 2004 συμμετέχει στα εργαστήρια νέων Ελλήνων συνθετών που έγιναν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με το έργο του «Χρονοκύμα Α΄» για πιάνο, βιολί, τρομπόνι, κοντραμπάσο, κρουστά υπό την εποπτεία του Giya Kancheli, Γεωργιανού συνθέτη παγκοσμίου φήμης.
Το 2008 κυκλοφορεί πάλι ένα άλμπουμ, με οργανικές συνθέσεις αυτή τη φορά. Τίτλος του «Α-political correct». Περισσότερα ακόμη στυλ, ηχητικά ντοκουμέντα από τον πόλεμο στο Ιράκ, μουσική για πιάνο και ένα μόνο τραγούδι (Αστεία ιδέα), όπου η επιρροή του από τους αμερικανούς συνθέτες της minimal γίνεται εμφανής όσον αφορά την ενορχήστρωση.
Το 2011 κυκλοφορεί ένα ροκ-ποπ άλμπουμ με δέκα τραγούδια και τίτλο «Ιστορίες με Βλέμματα». Εδώ τον ενδιαφέρει το ζήτημα της ουσιαστικής επικοινωνίας των ανθρώπων και τα βαθύτερα ερωτήματα που γεννούν τα βλέμματα.
ΠΕΤΡΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ
Κατάλογος έργων
1.«Άρεως Μεστόν» για ορχήστρα, στη μνήμη του Α. Αμαραντίδη (1992)
Το πρώτο έργο για ορχήστρα που έγραψε τελειώνοντας τις σπουδές στην αντίστιξη.
2.«Το πιστόλι στο πιάτο» (10 ροκ τραγούδια) (cd Legend Records) (1997)
3.«Η ελευθερία δε νικιέται» (12 ροκ τραγούδια) (cd Legend Records) (1999)
4.Τα όνειρα του μικρού ψαριού (9 τραγούδια και 4 οργανικά – «όμικρον» έργο για έγχορδα (cd Legend Records) (2001)
5.Συμφωνία σε 4 μέρη (1996- 1999) Έργο που κράτησε το ενδιαφέρον του για τη σύνθεση ζωντανό πριν ξεκινήσει τα μαθήματα στο ωδείο. Οι πρώτες δοκιμές με τη μίνιμαλ μουσική.
6.Duo για φλάουτο και κλαρινέτο (2003)
7.Duo για φλάουτο και πιάνο σε 3 μέρη (2003)
8.«Solo horn» Τονικό-ατονικό ύφος γύρω από ένα θέμα στη fa# ελάσσονα (2003)
9.«Ποίημα στο κασετόφωνο» για μικτή χορωδία (ποίηση Ν. Καρούζου) (2003)
10. Τρίο για φλάουτο, κλαρινέτο και φαγκότο (2003)
11. Τρίο για τηλεόραση, όμποε και πιάνο (2003)
12. Duo για τρομπέτα και πιάνο (2003)
13. Κουιντέτο πνευστών (2004)
14. Κουαρτέτο εγχόρδων (2004)
15. «Θερινό ηλιοστάσι Α´» για οργανικό σύνολο και σοπράνο (ποίηση Γ. Σεφέρη) (2004)
16. «Κύμα» για ορχήστρα εγχόρδων (2004)
17. «Νέα γη» έργο για ηλεκτρονικό υπολογιστή. Έργο που βασίζεται πάνω σε μια αρμονική σειρά και διαρκή αρπέντζιος. Ένας εικονικός ντράμερ παίζει με ακρίβεια τις πολύπλοκες διανθίσεις-παραλλαγές του beat των τεσσάρων τετάρτων (2004)
18. «Flux music 1-2-3» για ηλεκτρονικό υπολογιστή (2004)
19. «Θέατρο των ονείρων» για ηλεκτρονικό υπολογιστή. Εδώ ηχογράφησε το τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων σχετικό με την τρομοκρατική ενέργεια στη Γεωργία. Midi διαδικασίες - audio editing (2004)
20. «4» για ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τέσσερις ηχοχρωματικές ομάδες με τα μοτίβα τους η κάθε μία, 3 ή 4 φθόγγων το περισσότερο. Το έργο γράφτηκε με midi διαδικασίες, η παρτιτούρα είναι ελάχιστη, κάτι σαν οδηγός. Στο νου του είχε ανάλογες παρτιτούρες του Τζων Καίητζ (2004)
21. «LOVE» για συμφωνική ορχήστρα. Βασισμένο στο ομώνυμο τραγούδι του J. Lenon (2004)
22. «Sad piano song» για ηλεκτρονικό υπολογιστή (2004). Ένα Χατζηδακικό θέμα και οι ατέρμονες επαναλήψεις του προσπαθώντας να παραλλάσσει την αρμονία και την ενορχηστρωτική πληροφορία κάθε φορά.
23. «Breath music» για ηλεκτρονικό υπολογιστή (2004). Ένα παιχνίδι με midi κρουστά και συνθεσάιζερς όπου ο ρυθμός κατακερματίζεται.
24. Πρελούδιο για πιάνο σε Λα ελάσσονα, για ηλεκτρονικό υπολογιστή (2004). Μίνιμαλ έργο.
25. «L. Zospin» για ηλεκτρονικό υπολογιστή (2004). Η παραίτηση του προέδρου των σοσιαλιστών μετά την άνοδο του Λεπέν στη Γαλλία. Κινηματογραφική, ντοκυμαντερίστικη επεξεργασία.
26. «Piano sonata in fa# part 1», για ηλεκτρονικό υπολογιστή
«Piano sonata in fa# part 2», για ηλεκτρονικό υπολογιστή
«Piano sonata in fa# part 3», για ηλεκτρονικό υπολογιστή (2004). Στόχος του έργου ήταν να διαμορφώσει πυκνή επαναληπτική πληροφορία που διαμορφώνεται μέσα σε μετατροπές της αρμονίας.
27. «Συμπαθητικές φωνές - W.T.C.», για μαγνητοταινία, υψίφωνο και κρουστά. Σπαράγματα λόγου διασωθείσης από τους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης (2004).
28. «Τhe death penalty», για ηλεκτρονικό υπολογιστή (2004). Stand up comedy του Jello Biafra, ιδρυτή του πανκ συγκροτήματος «Τhe dead Kenedys» και υποψήφιου δημάρχου της Νέας Υόρκης, με θέμα τη θανατική καταδίκη στις Η.Π.Α.
29. «Το μαγεμένο δάσος» για βιολί, κόρνο και πιάνο (2005)
30. «Χρονοκύμα Α΄» για τρομπόνι, πιάνο, κρουστά, βιολί και κοντραμπάσο (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 2005)
31. «Η θνησιμότητα των εραστών» για συμφωνική ορχήστρα (2005)
32. «Στη μνήμη του Γ. Σ. Μπαχ» για συμφωνική ορχήστρα (2005)
33. Κονσέρτο για τσέλο και συμφωνική ορχήστρα (2005)
34. «Μετακόσμια» για σόλο πιάνο (στη μνήμη του Α. Αμαραντίδη) (2005)
35. «Εαρινή ακολουθία» για μαγνητοταινία και κρουστά. Μίντι διαδικασίες σε ένα υπνωτικό, στοχαστικό έργο (2005)
36. «Compmusic» για ηλεκτρονικό υπολογιστή. Επεξεργασία του κουαρτέτου εγχόρδων με συνθεσάιζερς και μίντι διαδικασίες (2005)
37. «Η μνήμη των ήχων» για ηλεκτρονικό υπολογιστή. Επεξεργασία του κουιντέτου εγχόρδων με συνθεσάιζερς και μίντι (2005)
38. «Τhe path we are taking (no more)» για ηλεκτρονικό υπολογιστή. Υπερτοποθέτηση μοτίβων για οκτώ ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο και τύμπανα πάνω σε αποσπάσματα λόγων του Αμερικανού προέδρου και του ρεπόρτερ που περιγράφει τη φρίκη των Ιρακινών (2006)
39. Duo για βιμπράφωνο και κοντραμπάσο (2006)
40. «Χρονοκύμα Β΄» για κρουστά και tape (2006)
41. «Macrominimal symphony (We As One)» για συμφωνική ορχήστρα (2006)
42. «Home inside Home» για συμφωνική ορχήστρα (2006)
43. «Α-political correct», έργο για ηλεκτρονικό υπολογιστή (ένα τραγούδι και δώδεκα οργανικές συνθέσεις) (cd Legend Records) (2008)
44. «Ιστορίες με βλέμματα» (10 ροκ ποπ τραγούδια) (Lyra) (2011)
45. «Phoenix music». (Ηλεκτρονική μουσική). (2011)
46. «Θερινό Ηλιοστάση», ποίηση Γ. Σεφέρη. 14 μελοποιημένα ποιήματα για γυναικεία φωνή και οργανικό σύνολο. (2011)
ΠΕΤΡΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ
ΖΩΝΤΑΝΟ ΨΕΜΑ (ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΒΛΕΜΜΑΤΑ)
Ένα ζωντανό ψέμα
Πήγε κρύφτηκε
Στα όνειρά μας
Εκεί ανατινάχτηκε
Σε χιλιάδες γαλαξίες που θα καούν
Όταν το χάος θα μας κερδίσει
Κι ο θάνατος θα νικηθεί
Δε θα χλευάζει τα βλέμματά μας
Που αγαπηθήκανε πολύ
ΚΑΡΑΜΕΛΑ (Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕ ΝΙΚΙΕΤΑΙ)
Κάποτε αναρωτιέμαι για τις επιλογές μου
Ποιος διάολος φυσάει κάποια ιδέα στο μυαλό
Τι είναι ανάγκη να ειπωθεί
Ποιος νοιάζεται για το μέλλον της ανθρωπότητας
Και ποιος είναι ανθρωπότητα από μας
ΑΣΤΡΟΠΛΟΙΟ(ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΨΑΡΙΟΥ)
Ένα αστρόπλοιο
ένα ταξίδι
ένα καινούριο παιδί
θα φέρει ζωή
είναι η πίστη
ένας πόθος
και η θλίψη
θα σκοτωθεί.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΑΝΘΡΩΠΟΣ (ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΨΑΡΙΟΥ)
Τηλεορασάνθρωπε μη με γελάς
μη μου δείχνεις τις πληρωμένες σου ειδήσεις
Εκείνη τη μέρα δε σκότωσαν τα όνειρά μας
εκείνη τη μέρα οι καλοί άνθρωποι
έκλαψαν για τον εαυτό τους.
ΠΕΤΡΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ
ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ
“ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Γιατί χρειαζόμαστε ένα κράτος που μας οδηγεί στην ανεργία;
Ο φασισμός ήταν αστείος μπροστά τους, τουλάχιστον διακριτός...
Έκλεψαν τη χώρα μας και τώρα την εξευτελίζουν...
Το μόνο που έχω είναι η φωνή μου...
Φωνή ενάντια σε νόμους που φυλάσσουν την αρπαγή της ζωής...
Με τους στρατούς τους, την αστυνομία τους, τη θρησκεία τους, τα σχολεία τους...
Ποιος συνεργάζεται με τους εχθρούς;
Ποιος εφιάλτης δεν αφήνει ελεύθερη την αναπνοή του παιδιού μου;
Ένοχος για την ανικανότητα μου, την αδράνεια μου, το σκεπτικισμό μου ακόμη και τώρα για να παρανομήσω...
Δημοκρατία για τους άριστους, πρέπει να με μεταλλάξετε...
Άντεξα τα κανάλια σας, τα ραδιόφωνά σας, της εφημερίδες σας...
Αριστεροί μεγαλοεκδότες, της γενιάς του πολυτεχνείου, καταχραστές, απατεώνες καιροσκόποι...
Μπορείτε να πείσετε τη γιαγιά μας πως πρέπει να στερηθεί τη σύνταξή της ξεπληρώνοντας της ανομίες των πολιτικών;
Ως πότε θα πιστεύετε πως μπορείτε να καταστέλλετε το ανθρώπινο πνεύμα;
Τα πανεπιστήμια σας είναι μήτρες φτηνών αντίτυπων , ανθρωποειδών που αναμασούν την ηθική και την επιστήμη των πολυεθνικών, αυτών που τα χρηματοδοτούν.
Μα εσείς δεν είστε καν Έλληνες, καθώς από ότι φαίνεται δεν διαθέτετε Ελληνική παιδεία...
Θέλει κόπο και αρετή να είσαι…
Ο λαός μας θα αντιδράσει στην εξαφάνιση, στον εξευτελισμό..
Τα παλιά αιτήματα δεν ικανοποιήθηκαν ποτέ...
Ψωμί, παιδεία, ελευθερία...
Η παγκοσμιοποίηση απέτυχε...
Η εποχή της πληροφορίας απέτυχε...
Έτσι κι αλλιώς η πληροφορία που μετατρέπει τον πολίτη σε ρομποτικό καταναλωτή, είναι άχρηστη..
Ας κάνουμε την εποχή της συνειδητότητας, της δημιουργικότητας, της αληθινής παιδείας για τον άνθρωπο γιατί πρώτα είναι το άτομο και έπειτα η κοινωνία...”
Π.Θ. 5/05/2010
“..μυρίζει Φθινόπωρο...
Καθένας έχει δικαίωμα να κάνει τη ζωή του σκατά.
Η εποχή αλλάζει, μυρίζει φθινόπωρο, μακριά έξω από την Αθήνα, απόηχος, ανάμνηση δροσιάς, ανάτασης, έρωτα, έτσι για να με εκδικηθεί το σύμπαν μιας και τίποτε από όλα αυτά δε φτάνουν σε αυτή την πόλη.
Στο αυτοκίνητο, στη δουλειά, στο σπίτι. Αυτές είναι οι σχέσεις μου με το χώρο πάνω στον πλανήτη γη. Δε χρειάζομαι τη βοήθεια της στατιστικής, έχω βαλτώσει σε μια ξεπεσμένη, άθλια χώρα που κυνηγάει τους πολίτες της, τους διώχνει από τη δουλειά, τους διώχνει από τις πλατείες, τους κλείνει στα σπίτια φυλακές με διέξοδο τηλεόραση, και ιντερνετ. Κανα δυο φίλοι μπήκαν στο νοσοκομείο, ένας έκανε παιδί, ο Άρης, αυτός ο φοβερός, με απίθανο χιούμορ φιλαράκος, που έκανε την παραγωγή στον τελευταίο μου δίσκο, που άπειρες ώρες, νύχτες μιλήσαμε για γυναίκες νεράιδες, με τις φωνές, τα ουρλιαχτά από τις αφρικανές νεαρές πανέμορφες πόρνες στην οδό Σωκράτους κάτω από το στούντιο, τις μπύρες, τα χιλιάδες τσιγάρα, τα όνειρά μας, τα τηλεφωνήματα, τα κόκκινα στριμμένα φώτα των δρόμων όταν φεύγαμε αργά, την πλατεία Συντάγματος που έσφιγγε την ύπαρξή μας με ένα συρματόσχοινο γύρω από την καρδιά, στο κτήριο της Βουλής απολιθωμένα περιττώματα δεινοσαύρων, τη γλυκιά μα αδιάφορη συνάμα λεωφόρο Βουλιαγμένης, τα ισχνά πρόσωπα και τους αόρατους χαρακτήρες ανθρώπων μέσα στα σπίτια, γεμάτα επιφάσεις ηρεμίας, αναπηρίας θα έλεγα, απόγνωσης και βαρεμάρας, περιμένοντας ένα μοιραίο λάθος στο χωρόχρονο, το πάθος αργά μετα τις τρείς το πρωί, με τα πόδια ανοιχτά και τις βραχνές φωνές …τώρα, έρχομαι τώρα.. Το πρωί, το πόδι στο γκάζι, 200 χιλιόμετρα την ώρα με το φεγγάρι μαχαίρι που κόβει το λαιμό, το αίμα να ξεχύνεται ποτίζοντας την ψυχή με δύναμη, συνείδηση, γαλήνη, σιγουριά πως τίποτε δεν μπορεί να με νικήσει, ούτε ο ίδιος μου ο εαυτός. Γιατί ξέρω να χάνω τα επουσιώδη, τα σημαντικά ήταν και θα είναι για πάντα μέσα μου. Οι απώλειες δε μπορούν να με αλλάξουν, δε χαλάνε τη σχέση μου με τα δέντρα, τους γάτους όταν φρενάρω μπροστά τους τις νύχτες, τα φωτόνια που μεταμορφώνουν όλα, που γιγαντώνουν την πίστη μου.
Ένα βράδυ, στην παραλία του Θεολόγου, σε ένα μπαλκόνι έμεινα ακίνητος τρείς ώρες, κοιτάζοντας τη θάλασσα, μέχρι που τα φώτα γύρω στο λιμάνι, άρχισαν φιδίσιους χορούς, κάποια σύννεφα γύρω από το φεγγάρι έπεφταν με δύναμη στη γη, κάνοντας τεράστιες τρύπες, τάφρους που το νερό της θάλασσας όλο χάθηκε εκεί μέσα, και πέθαναν όλοι οι αστερίες, τα ψάρια νεκρά φάνηκαν, τα κουτάκια από μπύρα στο βυθό, μια άγκυρα, ένα σπίτι με τη γιαγιά μου να κεντάει σεμεδάκια, καπνός από το τζάκι, καθόλου φαγητό όμως, μια γαρδένια, και χαρτάκια με ποδοσφαιριστές από το μουντιάλ του ᾽78 στην Αργεντινή. Ζω στην Αθήνα, προσπαθώ να καταλάβω τον κόσμο, το σύμπαν, τις γυναίκες, το γιο μου, το Θεό. Καταλαβαίνω τίποτα, κάνω μουσική και γράφω λέξεις για να βοηθηθώ. Νιώθω τόσο ελεύθερος, όπως στη Θεσσαλονίκη του 1987 που βούλιαζα φωτογραφίες στα σιντριβάνια, που μαγνητοφωνούσα κάθε αρλούμπα μου τις νύχτες σε ένα μαγνητόφωνο ΣΟΝΥ μέχρι που χάλασε, και τελικά έχασα και τις μικροκασσέτες. Κάθε απώλεια έκτοτε μου προκαλούσε γέλια μετά τα πρώτα πέντε λεπτά, αναίσθητος και ευαίσθητος δε γίνεται μαζί, εκτός κι αν έχεις στόχο. Ιδιοτέλεια, κακουργία, ασυνέπεια, ομορφιά. Ο Άρης μετανάστευσε στη Γαλλία, δουλεύει στα αμπέλια, κάνει ακόμη μουσική.”
Π.Θ. 2011
“…νύχτα χωρίς…
Ίδια όλα τα στενά της πόλης…
Φαντάσματα για ανθρώπους, νευρώνες στριμωγμένοι σε κρανία, γεμάτοι τρόμο…
Και πως να περιμένεις κάτι άλλο;
Δίχως συγκίνηση.
Να μετατρέψει, να μεταμορφώσει, να ανοίξει τα μάτια, να δεις τη διάσταση ενός κόσμου, γεμάτου αγάπη, υπομονή, καλοσύνη…
Γκάζι φρένο, τσιγάρο, αλκοόλ, ναι και όχι, δειλό, μικρό άγγιγμα.
Ψυχή πεινασμένη και ανικανοποίητη διαρκώς.
Σαν του λύκου τα κρεμασμένα σαγόνια στη στέπα, που τίποτα δεν βρίσκει για τροφή κι όμως θα την διατρέξει, χιλιάδες φορές, μέχρι να πέσει νεκρός από τον τελευταίο, μοιραίο πυροβολισμό.
Στο μπαρ ένα ποτήρι βότκα, μπορώ τώρα να συζητήσω πολιτισμένα, να εφαρμόσω ζεστά, ειρωνικά σχόλια, για κείνο, το άλλο.
Με είπες μισάνθρωπο.
Διαφώνησα.
Δε βρίσκω τη συγκίνηση στις καθημερινές επαφές που έτσι κι αλλιώς δεν αποζητώ.
Χρειάζεται να τη δημιουργήσω μόνος.
Να θυμηθώ πόνους παλιούς ή χαρές, που πάλι πόνο φέρει η έλλειψή τους.
Να αναποδογυρίσω την πραγματικότητα, να ανακαλύψω ένα σκοτωμένο χαμόγελο.
Φαντάσου…
Να αλλάξουμε τη χώρα…
Να πάρουμε την εξουσία…
Να γίνουμε εμείς καταπιεστές;
Μου φτάνει αυτή η λίγη διαφθορά μου κύριε Πρωθυπουργέ, δε θέλω περισσότερη.
Πόσο χρήμα χρειάζομαι για να εξαγοράσω συγκίνηση;
Πικροδάφνη που μόλις θα αγγίξω μαραίνεται.”
Π.Θ. 2011
ΠΕΤΡΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ
ΚΑΠΟΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ...
http://www.difono.gr/news/index.php?mact=News,cntnt01,detail,0&cntnt01articleid=2793&cntnt01origid=15&cntnt01returnid=85 (πηγή : e-orfeas.gr)
Links to Youtube :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου